föstudagur, apríl 23, 2004  

DIMMISJÓN MH

Ég titla sjálfa mig sem dimmitant dagsins. Ghostbusters rúla bigtæm. Nú eru víst einhverjir drengir að strippa inni á sal og ég er að missa af herlegheitunum. Tú bad.

En ég er bæ þe vei full. Og Lárus rektor veit það.

Æj.

|Dagga| 12:07

---

miðvikudagur, apríl 21, 2004  

Kreisí mamma

Móðir mín ákvað að horfa á einhvurn hundleiðinlegan fótboltaleik á Sýn í gær. Við erum hinsvegar ekki með Sýn, og því horfði hún á ruglaðan leik. Þá gall í móðurinni: „Afhverju erum við ekki með Sýn?“

Eins og margir vita er internettenging mæðgnanna í Gullsmára 56k módemtenging. Ég þarf að tengja snúru á milli veggja til að komast á netið! Og Katrín Björgvinsdóttir, sem aldrei hefur horft á einn dagskrárlið Sýnar svo ég viti til, vill heldur fá klámboxkaratekarlrembusjónvarpsstöð en ADSL tengingu?

SVEI!

|Dagga| 12:05

---

 

Tuss.

Rétt í þessu var ég að syngja á skólatónleikum sem kórinn hélt fyrir samnemendur sína. Verstu tónleikar í heimi. Segi ekki meira um það.

Þjóðarblómið.
Mér finnst umræðan um þjóðarblómið mjög skemmtileg. Ég er því miður afar fáfróð um plöntur og veit bara um körfublómaætt. Þessi vill að þjóðarblómið sé Blóðberg, en ég er ekki svo viss. Blóðbergið er vissulega fallegt, en ég er alltaf jafn hrifin af Sóleyjunum.

En hvað með þetta?

|Dagga| 11:15

---

þriðjudagur, apríl 20, 2004  

Ég er örmagna

Landsbyggðarplebbar eru ekki lengur til í sinni klassísku mynd. Nú finnast gúmmítúttur og lopapeysuklæddir unglingar ei lengur í sjávarplássunum eða sveitabæjunum, því í dag gengur annar hver menntaskólanemi í grænum vaðstígvélum og ullarhosum og þykir það móðins. Eftir því sem ég best veit, þá eru landsbyggðarunglingar upp til hópa aflitaðir Skúterhnakkaökuníðingar.

Þetta er þó engin alhæfing. Ástæðan fyrir því að ég held þessu fram er sú að í hvert skipti sem ég bregð mér út á mölina, er eins og ég sé komin í eitthvað time-capsúl til ársins 1997. Egilsstaðaferðin var engin undantekning. Ennfremur fannst mér einmanalegt um að lítast í Fjarðarbyggð. Mig mun aldrei aldrei aldrei langa til að búa úti á landi.

En ég er komin heim, og kórferðin var dálítið ánægjulegri en ég hafði þorað að vona (enda hafði ég ekki gert mér miklar vonir). Enginn getur neitað því að fagurt er um að lítast á Austurlandi, en mér leið á stundum eins og ég væri erlendis. Og ég er alveg búin í röddinni og sál.

...merkilegt hvað ég er hjálparlaus er maður asnast til að gleyma símanum heima...

|Dagga| 11:45

---