sunnudagur, september 14, 2003  

Ætli maður andskotist ekki til þess að blogga, fjandinn hafi það

Ég hef hinsvegar afráðið að skrifa ekki ferðasöguna. Hana má hinsvegar nálgast í góðri dagbók sem ég hélt úti, og geymist í herberginu mínu. Nokkrir kórfélagar hafa rætt ferðina á sínum bloggum og ég sé enga ástæðu til að afgreiða Filippseyjar í einni færslu. Miklu frekar vil ég minnast á ferðina í annari hverri málsgrein næstu mánuðina; það verður ferlega nett.

Annars er ég að blogga í hreinasta óleyfi. Ég á að vera að gera fyrirlestur um Ísrael en ég nenni því bara alls ekki. Mun mér takast að klára hann á 4 tímum?

...ég leyfi sjálfri mér að efast um það, hverfi ég ekki héðan af braut PRONTO!

|Dagga| 16:36

---

miðvikudagur, september 10, 2003  

Hjalti farinn... ég er komin heim aftur

Nú er bara ein spurning:

Ætti ég að sleppa ferðasögunni og vinda mér beint í daglegt mas og small-talk?

Atkvæði greiðast undir nafni í kommendakerfi!

|Dagga| 18:40

---

mánudagur, september 08, 2003  

Það er gott að elska þegar maður þarf að bremsa

Hæ hó, dillidó.

Æ, æ, hann Dilli dó. Það var nú leiðinlegt. Vonandi hittir hann fyrir fornvin sinn, Lott, en Lott dó ekki alls fyrir löngu (raunar deyr hann tvisvar í viku).

Ég er tunglsjúkur. Á kvöldum eins og þessum vildi ég óska að ég ætti Canon 50 myndavél. Þá mundi ég fara út og taka myndir af húsum og trjám með tunglið í baksýn. En ég á ekki einu sinni einnota Kodak-vél.

Gáta: Hvernig fær maður 200 manns til að sitja dolfallna og hlusta á upplestur fjögurra rithöfunda sem þeir hafa aldrei lesið og varla heyrt um? Svar: Með því að láta Haruki Murakami vera fimmta lesarann.

Pilturinn sem afgreiddi mig í 10-11 í dag talaði við mig eins og ég hefði verið með óútfyllta ávísun frá Ríkissjóði í vasanum sem væri stíluð á hann og mér hefði verið í sjálfsvald sett hvaða upphæð ætti að skrifa á ávísunina, allt eftir því hversu kurteis hann væri. Kurteisi þessi hafði þó þau áhrif að hann þurfti að hlaupa á milli kassa til að tryggja að ég fengi nákvæmlega rétt til baka. Missti ég þar af leiðandi af strætisvagni. Mikil sorg.

En jæja. Á morgun kemur dagga heim og þar með er skrifum vorum hér á síðu þessari lokið. Ég þakka þeim sem fylgdust með (ef einhverjir voru) og vonast til að sjá ykkur öll síðar. dagga bloggar kannski á morgun, verði hún ekki önduð af þreytu eftir þrjátíu og eitthvað tíma langt flug. Og að lokum segi ég bara:

en ég hef sigrað mitt súrbláa ég
það situr uppá staur og varðar veg
því þeim opnast flest sundin
sem í báða skó er bundinn
og birtuna úr djúpunum ég dreg

|Dagga| 23:37

---